Διαπραγματεύομαι ένα ερώτημα που προκύπτει συχνά στις συζητήσεις εποπτείας από θεραπευτές που εργάζονται σε οργανισμούς και κέντρα όπου υπάρχουν συγκεκριμένες προσδοκίες να ακολουθηθούν τυπικές διαδικασίες & πρωτόκολλα (πχ διαγνωστικές αξιολογήσεις, κλινικές σημειώσεις, λήψη ιστορικού κτλ.).
Πώς επηρεάζουν αυτές οι επιβεβλημένες παράμετροι την θεραπευτική μας στάση και την εξέλιξη της θεραπευτικής κουβέντας;
Υπάρχει χώρος για συνεργατική πρακτική και συν-έρευνα εντός αυτών των πλαισίων;
