Θεωρώ ζωτικής σημασίας την μη-αποσύνδεση της έννοιας «θεραπεία» από την ευρύτερη σημασία της «δικαιοσύνης», ειδικά όταν οι αντιξοότητες που βιώνουν οι άνθρωποι είναι το αποτέλεσμα τραύματος, κοινωνικών αδικιών ή παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Για το λόγο αυτό προσπαθώ να κρατώ τον εαυτό μου υπόλογο ως προς τον τρόπο που περιγράφονται οι εμπειρίες και οι ζωές των προσερχόμενων στην θεραπεία.
Τάσσομαι υπέρ του δικαιώματος των ανθρώπων να προσδιορίζουν οι ίδιοι τα βιώματα και τα προβλήματά τους, να τα ονοματίζουν οι ίδιοι (όχι οι «ειδικοί» ή άλλοι) με χαρακτηρισμούς που βρίσκονται κοντά στην εμπειρία τους, και να τιμώνται οι δεξιότητες, οι ικανότητες, οι σχέσεις, οι πτυχές της ιστορίας και της κουλτούρας τους που συμβάλλουν στην επανάκτηση της ζωής τους από τις επιδράσεις των προβλημάτων ή/και του τραύματος.
Καταστατικό των δικαιωμάτων αφήγησης
Το καταστατικό των δικαιωμάτων αφήγησης συστάθηκε από το David Denborough εκ μέρους του Dulwich Centre Foundation.
Άρθρο 1ο: Όλοι έχουν το δικαίωμα να προσδιορίζουν τις εμπειρίες και τα προβλήματά τους με δικά τους λόγια και όρους.
Άρθρο 2ο: Όλοι έχουν το δικαίωμα να γίνεται η ζωή τους κατανοητή στο πλαίσιο των καταστάσεων & συνθηκών που έχουν βιώσει και υπό το καθεστώς των σχέσεών τους με τους άλλους ανθρώπους.
Άρθρο 3ο: Όλοι έχουν το δικαίωμα να προσκαλούν άλλους ανθρώπους που θεωρούν σημαντικούς, να συμμετάσχουν στη διαδικασία της επανάκτησης της ζωής τους από τις συνέπειες των προβλημάτων/τραύματος.
Άρθρο 4ο: Όλοι έχουν το δικαίωμα να απελευθερωθούν από την εσωτερίκευση προβλημάτων που έχουν προκληθεί από το τραύμα και την αδικία. Όλοι έχουν το δικαίωμα να αμφισβητήσουν και να αρνηθούν την τοποθέτηση των προβλημάτων στο εσωτερικό τους σαν να υπάρχει κάποιου είδους ανεπάρκεια μέσα τους. Δεν είναι ο άνθρωπος το πρόβλημα. Το πρόβλημα το ίδιο, είναι το πρόβλημα.
Άρθρο 5ο: Όλοι έχουν το δικαίωμα να αναγνωρίζονται οι ανταποκρίσεις τους στο τραύμα. Κανείς δεν είναι παθητικός αποδέκτης του τραύματος. Οι άνθρωποι πάντα ανταποκρίνονται. Οι άνθρωποι πάντα διαμαρτύρονται έναντι της αδικίας με ποικίλους τρόπους (περισσότερο ή λιγότερο έκδηλους).
Άρθρο 6ο: Όλοι έχουν το δικαίωμα να βλέπουν τις ικανότητες και τις γνώσεις επιβίωσής τους να χαίρουν σεβασμού, εκτίμησης και αναγνώρισης.
Άρθρο 7ο: Όλοι έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν ότι όσα έχουν μάθει μέσα από τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες τους μπορούν να συνεισφέρουν στην ζωή άλλων ανθρώπων που βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις. Όλοι έχουν το δικαίωμα να βιώνουν και να συμμετέχουν σε διαδικασίες και πρακτικές που προάγουν τους σκοπούς της αμοιβαίας συνεισφοράς.
