Το Ινστιτούτο Αφηγηματικής Θεραπείας της Αγγλίας (The Uk’s Institute of Narrative Therapy) διοργάνωσε ένα υπέροχο συνέδριο στο οποίο συναντήθηκα με αφηγηματικούς θεραπευτές από όλο τον κόσμο. Στόχος του συνεδρίου, να προβληθούν περιθωριοποιημένες «φωνές» και να τιμηθούν οι ιστορίες της αντίστασης, των γνώσεων, των αξιών τους.
Ένα από τα βασικά ερωτήματα που τέθηκαν φέτος στο επίκεντρο των παρουσιάσεων ήταν το εξής: Πώς μπορούμε να ανταποκριθούμε στα ζητήματα φτώχειας και κοινωνικής ανισότητας από την θέση του/ης αφηγηματικού/ής θεραπευτή/τριας;
Η δυνατότητα των ανθρώπων να ζουν με προτιμώμενους τρόπους εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τους διαθέσιμους πόρους τους. Είναι σημαντικό ως θεραπευτές ενεργητικά να ρωτούμε, να αναγνωρίζουμε και να προσδιορίζουμε τους περιορισμούς που θέτουν τα κονωνικο-οικονομικά πλαίσια της ζωής των ανθρώπων στην εφαρμογή της επιδραστικής τους ικανότητας.
Συζητήθηκαν τρόποι ανταπόκρισης, ώστε ως θεραπευτές να παρεμποδίσουμε την «ψυχολογικοποίηση» της κοινωνικής ανισότητας και την νορμαλοποίηση της φτώχειας μέσα στα πλαίσια των κλειστών θεραπευτικών συνεδριών. Άλλωστε, σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα ερευνών, η φτώχεια και οι κοινωνικές ανισότητες αποτελούν παράγοντες με την σημαντικότερη επίδραση στην εμφάνιση πολλών προβλημάτων ψυχικής υγείας.
Μάλιστα έγινε αναφορά στους νέους διαγνωστικούς κωδικούς του DSM V, τους Ζ-codes, οι οποίοι στρέφονται στην διάγνωση των παραγόντων πλαισίου, αντί των ανθρώπων. Τα Z-codes δίνουν έμφαση σε παρεμβάσεις που ανταποκρίνονται στις αιτίες (ανισότητες) παρά στις επιπτώσεις (συμπτώματα ψυχικής ασθένειας). Με την χρήση επίσημων διαγνωστικών κριτηρίων γίνεται δυσκολότερο να μείνει στην αφάνεια η σύνδεση μεταξύ ψυχικής υγείας και φτώχειας και επίσης γίνεται περισσότερο δυνατό να τεθεί ως ζήτημα πολιτικής ευθύνης και μέριμνας.
Κάποιες από τις ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις που παρακολούθησα ήταν:
- Working with young people and their families where there are gender identity issues
- Working with Young People who have Experienced Trauma
- From individual to social action in group work
- Am I still a parent? Parents talk about surviving after their children have been removed from their care
- Undermining the effects of trauma through foregrounding practices of witnessing and reciprocal experiences of resilience and connection
- Combining film and narrative therapy with people seeking asylum
Οργάνωση: The Institute of Narrative Therapy (UK)
Τόπος: Brighton, UK
Χρόνος: 28-30 Ιουνίου 2017
