Αυτή είναι η αγαπημένη μου γωνιά στην γειτονιά απέναντι από το γραφείο μου, όπου καταφεύγω συχνά-πυκνά για να πιω ένα μεσημεριανό τσαγάκι στα κενά που μεσολαβούν ανάμεσα στις πρωινές και τις απογευματινές συνεδρίες.
Την αγαπώ αυτήν την τελετουργία…ανάμεσα σε ανθισμένα καρτέρια και την μυρωδιά των μπισκότων ο χρόνος διευρύνεται για να αφουγκραστεί τον χτύπο της καρδιάς μου που επιβραδύνει. Εικόνες στο μυαλό μου συνεχίζουν να χορεύουν ζωηρά..
Προσπαθούσα να ονοματίσω σήμερα τί ακριβώς σημαίνει για μένα η εμπειρία αυτού το ενδιάμεσου χωροχρόνου. Κάποιοι μπορεί να το αποκαλούν διάλειμμα από την δουλειά ή απόδραση, στιγμή αποφόρτισης ή επαναφόρτισης. Όμως η αλήθεια είναι ότι καμία από αυτές τις διατυπώσεις δεν περιγράφει ολιστικά, με επάρκεια ή ακρίβεια την προσωπική μου εμπειρία.
Μπορεί να κάθομαι μόνη μου στην αυλή του ζαχαροπλαστείου αλλά για μένα δεν είναι μια μοναχική εμπειρία αυτή.
Με συνοδεύουν οι ιστορίες των θεραπευόμενων που μόλις άκουσα, καθώς και οι «φωνές» σημαντικών για εκείνους προσώπων που αναδείχθηκαν και τιμήθηκαν στις κουβέντες μας. Με συντροφεύουν «φωνές» ανθρώπων με τους οποίους είχαμε συνεργαστεί παλαιότερα αλλά οι ιστορίες τους εξακολουθουν να με αγγίζουν και να διαμορφώνουν τον τρόπο που επιλέγω να φέρω τον εαυτό μου στην πρακτική μου με τους τωρινούς θεραπευόμενους.
Παράλληλα με συνοδεύει η παρουσία του feedback των θεραπευόμενων από την σημερινή μας συνάντηση. Η παρακαταθήκη που μου άφησαν όταν μου εμπιστεύτηκαν π.χ
- Ποιες στιγμές ήταν σε θέση να ανακαλέσουν από την θεραπευτική μας συζήτηση που ήρθαν πιο κοντά σε μια αίσθηση άνεσης ή ασφάλειας;
- Πότε παρατήρησαν να συμμετείχαν στην θεραεπυτική μας συζήτηση σε κάποια μετακίνηση σε σχέση με τις κατανοήσεις, την οπτική τους;
- Τί εκτίμησαν περισσότερο από το χρόνο που περάσαμε μαζί σήμερα…και τί βρήκαν να είναι η μεγαλύτερη πρόκληση ή να τους έφερε σε περίεργη θέση;
- Τί βρήκαν περισσότερο βοηθητικό από τον χρόνο μας ή εποικοδομητικό;
- Τί προτιμήσεις είχαν στην εμπειρία της θεραπευτικής μας συνεδρία; (π.χ συγκεκριμένες ερωτήσεις, τον ρυθμό, την ροή της κουβέντας, τα θέματα) κ.τ.λ.
Απολαμβάνοντας την πικάντικη γεύση και το άρωμα του τσαγιού, το feedback των θεραπευόμενων με προσκαλεί να αναστοχαστώ πάνω στην δική μου εμπειρία από την συνεδρία.
Ενδεικτικά, κάποια από τα ερωτήματα που ξεπήδησαν για μένα σήμερα, ήταν:
- Πού με πήγε η περιέργειά μου στην σημερινή συνεδρία και γιατί με πήγε προς τα εκεί;
- Ποια ήταν η πρόθεση καθεμίας από τις ερωτήσεις μου; Πώς αυτό συνδέεται με τις προθέσεις του ανθρώπου από την θεραπευτική μας κουβέντα;
- Ποιες ήταν οι επιπτώσεις των ερωτήσεών μου στην εξέλιξη της θεραπευτικής κουβέντας;
- Πότε μέσα στην θεραπευτική συζήτηση παρατήρησα να υπάρχει η αίσθηση της μετακίνησης από το «γνωστό και οικείο» σε «αυτό που είναι δυνατό να …αναγνωριστεί/κατανοηθεί/ειπωθεί/βιωθεί/επιννοηθεί»; Τί συνέβαλε σε αυτό; Πώς συμμετείχαμε σε αυτό εγώ και οι θεραπευόμενοι (ατομικά και μαζί);
- Ποιες στιγμές της θεραπευτικής κουβέντας υπήρχε η αίσθηση ότι πλησιάζω τον άνθρωπο κοντά στην εμπειρία του και ποιες στιγμές μπορεί να υπήρχε η αίσθηση απόστασης ή η αίσθηση ότι εγώ τραβάω τον άνθρωπο προς μια κατεύθυνση; Πώς απάντησα σε αυτήν την ενδεχομένως άθελή μου επιβολή δύναμης από την θέση του «ειδικού»; Πώς αυτό συνδέεται με την πολιτική στάση που επιθυμώ να κρατώ ως θεραπεύτρια; κ.τ.λ.
Καθώς αραδιάζω αυτές τις κουβέντες σε αυτό το κείμενο, με κάνει να σκέφτομαι ότι διατυπώνοντας ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ για μένα διάλειμμα, γίνεται δυνατό να έρθω πιο κοντά στην προσωπική μου εμπειρία και να περιγράψω με τους δικούς μου όρους ΤΙ ΕΙΝΑΙ…
Ίσως, να μοιάζει με μια μορφή τελετουργικού διαλόγου-
διάλογος με όσα ξεχωρίζω από τις ιστορίες των ανθρώπων…
διάλογος με την περιέργειά μου…
διάλογος με το feedback των θεραπευόμενων…
διάλογος με τα νοήματα και τα συναισθήματα που ξεπήδησαν από την εμπειρία της θεραπευτικής κουβέντας…
διάλογος με τις επιπτώσεις της πρακτικής μου…
διάλογος με τις Αφηγηματικές ιδέες, θεωρία & ethics…
διάλογος με την δική μου ξεχωριστή και μοναδική προσέγγιση της Αφηγηματικής πρακτικής, με την θεραπευτική μου θέση και την «πολιτική» μου στάση…
διάλογος με την οικειότητα της γειτονιάς, τις πολλαπλές διαστάσεις του χρόνου, τις εικόνες και τις αισθήσεις που αναδύονται ανάμεσα σε μυρωδιές και γεύσεις μιας ξεχωριστής για μένα τελετουργίας…
Διάλογος με έναν αλλεπάλληλο χορό νοημάτων, συν-έρευνας και δυνατοτήτων..
Αναρωτιέμαι τί τύπους διαλείμματος μπορεί να έχετε προσκαλέσει εσείς στην καθημερινότητά σας (ή θα σκεφτόσασταν να προσκαλέσετε);
Ή μήπως είστε σε θέση να ονοματίσετε τί δεν ακουμπά την δική σας μοναδική εμπειρία διαλείμματος;
Υπάρχουν συγκεκριμένες τελετουργίες, συνήθειες ή παραδόσεις με τις οποίες συνδέεται την ξεχωριστή αυτή εμπειρία (προσωπικές, οικογενειακές, πολιτισμικές);
